مراسم شب شهادت حضرت زهرا (س)

جلسه روضه است مسجد دانشگاه،امشب را می گویم،شب اول ایام فاطمیه سیاهپوش کرده اند در و دیوار را،همه جا بوی غربت می دهد،بوی ماتم!دوقت که کنی بوی دود هم  می آید،خدا کند بوی سوختن در نباشد!
صدای روضه مداح از چند متری مسجد شنیده می شود،زنی ناله می زند،قدم هایم  کرز می شود،پاهایم را میکشم دنبال خودم.غریبِ غریب است مجلس روضه تان،غربتش می شود بغضی در گلویم و نفسی که گیر می کند مابین قفسه سینه ام.چشمانم به تاریکی مجلس که عادت می کنندفچه می بینم خدایا؟!مادری تکیه زده به دری نیم سوخته،مردی سر به چاه فرو بردهفتشتی پر از خون و سری بریده به نیزه..
زار می زنم از غربت این خانواده،از مظلومیت شان،صدای روضه خوان است که روضه در و دیوار می خواند و تابوتی که بر دوش مردانی خمیده حمل می شود؛زنان سیاهپوشی که کشان کشان دنبال تابوت اند،و ای کاش بمیرم،بمیرم و نبینم کودکانی که زمین می خوردند و بلند می شدند.بغل دستی ام ناله می زند:"آخ بمیرم برای دل امام زمان(عج)"...
روضه سوزناکتر می شود،صدای سینه زنی گم می شود بین ضجه ها،"الهم عجل لولیک الفرج" را می شنوم از کجای مجلس نمی دانم،صدای روضه خوان بلند می شود وصیت آخر مادر است "علی جان،سلام  مرا به فرزندانم تا قیامت برسان"
السلام علیک یا بضعه رسول الله .....