زنان نیمی از جامعه انسانی را تشکیل می دهند . امروزه در همه جوامع نقش و جایگاه انسانی زن بعنوان یکی از ارکان و محورهای توسعه پذیرفته شده است. علاقه‌مندی زنان به کسب مدارج تحصیلی بالا و اشتیاق آنها به فعالیت آموزشی در دانشگاه واقعیت انکارناپذیر جامعه ایران در دوران کنونی است. با این وجود زنان شاغل در دانشگاه مانند بسیاری دیگر از زنان غیر دانشگاهی با مشکلاتی مواجه هستند که می‌تواند بر سطوح عاطفی، نگرش و عملکرد آنها تأثیر بگذارد.
ارتقاءسطح تحصیلات، ورودبه عرصه کسب وکار و افزایش مشارکت اجتماعی ازجمله تغییراتی است که بخش قابل ملاحظه ای از زنان ایرانی طی سالهای اخیر تجربه کرده اند. این فرایند برای آنان فرصت ها و چالش های جدیدی به همراه آورده است.

رشد فزاینده زنان در حوزه های مختلف علمی بویژه علوم پزشکی و حضور آنان در دانشگاه و مراکز آموزشی پژوهشی ، ضرورت برنامه ریزی به منظور ایجاد ارتباط ، انسجام و بهره وری هر چه بیشتر از استعدادها و توان علمی تخصصی آنان در جهت کمک به رفع موانع پیشرفت و حل مشکلات زنان جامعه را ایجاب می نماید.