در این روش با استفاده از اشعه‌های پرانرژی، سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند تا رشد و تکثیر آن‌ها را متوقف کند یا باعث از بین رفتنشان شود. در رادیوتراپی خارجی (که رایج‌ترین نوع آن است)، اشعه از دستگاهی مخصوص به‌طور دقیق به ناحیه‌ی تومور تابیده می‌شود. این درمان کاملاً برنامه‌ریزی‌شده و تحت کنترل است و فقط در زمان حضور بیمار در اتاق پرتودرمانی انجام می‌گیرد.
یکی از سوالات رایج و مهم این است که:
آیا بیمار بعد از رادیوتراپی، برای اطرافیانش خطر دارد؟
پاسخ قاطعانه این است: خیر. اصلاً هیچ خطری ندارد.
درمان رادیوتراپی به گونه‌ای طراحی شده که فقط هنگام تابش فعال است. یعنی وقتی جلسه درمان تمام می‌شود، بدن بیمار هیچ اشعه‌ای در خود نگه نمی‌دارد و اشعه‌ای از او خارج نمی‌شود. بنابراین بیمار بعد از جلسه درمان می‌تواند به خانه برگردد، کنار عزیزانش باشد، با دیگران غذا بخورد، کودکان را در آغوش بگیرد و زندگی روزمره‌اش را ادامه دهد. تماس با بیمار پرتودرمانی کاملاً ایمن و بی‌خطر است. متأسفانه برخی افراد ناآگاهانه فکر می‌کنند که بدن بیمار پس از درمان، «اشعه‌زا» است یا باید از دیگران فاصله بگیرد — این فقط یک باور غلط و آسیب‌زننده است که می‌تواند باعث ترس بی‌مورد و تنهایی بیماران شود.
رادیوتراپی اشعه‌زا نیست، بیمار اشعه ندارد، و بودن کنار او هیچ مشکلی برای اطرافیان ایجاد نمی‌کند. حتی اگر روزانه جلسات پرتودرمانی انجام شود، باز هم بدن فرد، اشعه‌ای ذخیره نمی‌کند.
اما در کنار این اطمینان، رعایت چند نکته برای خودِ بیمار مهم است: پوست ناحیه درمان باید تمیز و خشک نگه داشته شود، از خاراندن یا مالیدن آن اجتناب شود، رعایت تغذیه سالم، مصرف آب کافی، و استراحت منظم و توصیه های پزشک درمانگر حین درمان در نظر گرفته شود. خستگی خفیف یا حساسیت پوستی ممکن است در طول درمان تجربه شود، اما این عوارض موقتی و قابل کنترل هستند.
در نهایت، اطمینان و حمایت روحی خانواده و اطرافیان در کنار درمان انجام شده، جزء بسیار مهمی در روند بهبودی است. لطفاً به‌جای باور شایعات، به بیمار اعتماد دهید. او به حمایت شما نیاز دارد، نه فاصله گرفتن. اگر سوالی در حین درمان دارید، با پزشکان مطرح کنید، زیرا آگاهی، کلید درمان مؤثر می باشد.
دکتر ملیحه دیانی.متخصص رادیوآنکولوژی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه